Zofia Bartkiewicz

Zofia Danuta Bartkiewicz (z domu Rodziewicz)
Urodziła się 21 I 1932 roku w Słonimiu na Kresach (dzisiejsza Białoruś), zmarła 11 II 2002 roku w Świdniku.
Jej ojciec Wiktor był legionistą, walczył w kampanii wrześniowej. Aresztowany przez Niemców, przekazany Rosjanom, skazany na 15 lat łagru, wrócił do Polski w 1948 roku. Rok później przypadkowo aresztowany w związku z wydarzeniami tzw. Cudu Lubelskiego, skazany na 4,5 roku więzienia, odsiedział 2,5 roku w Rawiczu. Matka Maria prowadziła gospodę. W 1944 roku, nielegalnie, wróciła do Polski z córką i synem, i osiadła w Lublinie.
Zofia Bartkiewicz zaangażowana od najmłodszych lat – najpierw jako harcerka, później jako opiekun społeczny, radna, m.in. Miejskiej Rady Narodowej w Świdniku (1955-1980). Członek PZPR do 1981 roku.
Do Świdnika trafiła w 1952 roku z nakazem pracy, wprost z wrocławskiej szkoły dla aktywu młodzieżowego. Początkowo pracowała jako nauczycielka geografii (1952-1954), by w końcu trafić do Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego PZL Świdnik, gdzie pracowała przez ponad 30 lat jako pracownik konserwacji, magazynu, kopista, technik zmianowy, technolog. W 1970 roku ukończyła Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących w Świdniku. W 1982 roku odeszła na wcześniejszą emeryturę.
Zamężna od 1955 roku (Romuald Tadeusz Bartkiewicz, z zawodu elektryk). Matka dwóch córek.
W dniach 8-11 VII 1980 uczestniczka strajku w WSK PZL Świdnik. Została wybrana na przewodniczącą Komitetu Postojowego, członek Prezydium Komitetu. Uczestniczyła w negocjacji z władzami i sygnatariusz porozumienia podpisanego 11 VII 1980 roku, po 81 godzinach strajku. Po powstaniu NSZZ „Solidarność” , od IX 1080 roku przewodnicząca Prezydium Komitetu Założycielskiego, następnie wiceprzewodnicząca Komitetu Zakładowego ds. interwencji. Delegowana na I Walny Zjazd Delegatów Regionu Środkowo-Wschodniego (IV-V 1981).
Zatrzymana 13 XII 1981, została internowana w Ośrodku. Odosobnienia w Warszawie-Olszynce Grochowskiej, a następnie zwolniona 23 XII 1981 roku. Od 5 X 1986 członek jawnej Tymczasowej Rady „S” Regionu Środkowo-Wschodniego. Do 1988 zajmowała się kolportażem wydawnictw podziemnych na terenie Świdnika.
Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1975), Medalem 30-lecia PRL (1974), Medalem Jubileuszowym 25-lecia Miasta Świdnika (1979) oraz pośmiertnie Krzyżem Świdnickiego Lipca (2005).