Jan Hryniewicz

Ksiądz Jan Hryniewicz urodził się  16 VII 1917 w majątku ziemskim Malinowszczyzna k. Głębokiego pod Wilnem na Wileńszczyźnie, zmarł  29 X 1999 w Świdniku.
Ukończył Prywatne Gimnazjum Koedukacyjne im. Unii Lubelskiej w Głębokiem, a następnie w 1938 roku zdał egzamin maturalny w Wilnie. Po maturze odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych przy 77 Pułku Piechoty Legionów w Lidzie. Jesienią 1938 roku został przyjęty na  Wydział Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, którego nie ukończył z powodu wybuchu II wojny światowej.
W czasie wojny duża część jego rodziny trafiła do łagrów (matka wraz z rodzeństwem). Jan Hryniewicz uniknął tego losu uciekając przed bolszewikami  najpierw do Lwowa, a następnie do Białegostoku. Z powodu niechęci władz nie dostał się tam na studia i wrócił do Malinowszczyzny.
W czasie wojny imał się różnych zawodów: pracował m.in. jako nauczyciel w Antisorach i w Kowalach, był robotnikiem rolnym i kolejarzem. Działał także w zbrojnym podziemiu – wiosną 1940 roku był związany przez kilka miesięcy ze Związkiem Walki Zbrojnej.
Jan Hryniewicz w styczniu 1945 roku otrzymał kartę ewakuacyjną i przybył do Lublina. Rozpoczął tam studia na Wydziale Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a także pracę w administracji Politechniki Warszawskiej (z tymczasową siedzibą w Lublinie).
W listopadzie 1945 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie. Święcenia diakonatu otrzymał w roku 1949 z rąk bp. Stefana Wyszyńskiego, a święcenia kapłańskie 25 VI 1950 roku z rąk ks. bp. Piotra Kałwy.
Był wikariuszem w parafiach: w Janowie Lubelskim (1950-1951), Św. Trójcy w Zaklikowie (1951-1955), w Kazimierzu Dolnym (1955-1957), w Chełmie (1957-1958). Funkcję proboszcza pełnił w parafiach św. Anny w Branwi (1958-1964) i w Piotrawinie (1964-1970).
Od 1970 roku był administratorem parafii w Kazimierzówce, miał zadanie zbudowania kościoła w Świdniku. W 1971 zainicjował akcję zbierania podpisów na rzecz budowy kościoła (zebrano podpisy 4,6 tys. rodzin). Po zdobyciu zgody władz rozpoczął budowę w 1975 roku.
Od jesieni 1980 roku został  duszpasterzem NSZZ „Solidarność” w Świdniku. W tym czasie na terenie zakładu zostało odprawionych wiele mszy świętych podczas, których poświęcono krzyże oraz emblematy religijne. Zostały one później umieszczone w zakładowych halach i biurach.
W rocznicę strajku lipcowego 1980 roku pomógł zorganizować  pierwszą mszę św. na terenie WSK PZL Świdnik (VII 1981).
Podobną pomoc ksiądz J. Hryniewicz udzielił strajkującym podczas strajku, który wybuchł w WSK po ogłoszeniu wprowadzenia stanu wojennego (13 XII 1981). Pierwszą mszę odprawił 14 XII.  Po pacyfikacji zakładu, 17 XII 1981 odprawił mszę św. dla uczestników strajku – przeszli oni z WSK PZL Świdnik  na teren kościoła pw. NMP Matki Kościoła, budowanego przez ks. Hryniewicza. To dzięki duchownemu, nie doszło do eskalacji napięcia i rozlewu krwi.
W pierwszych miesiącach stanu wojennego na polecenie ks. Hryniewicza sporządzano w kościele aktualizowane listy rodzin potrzebujących wsparcia materialnego, a następnie rozdzielano według nich dary zebrane w kraju i zagranicą dzięki inicjatywie księdza.
W latach 1981-1983 na pomoc pozbawionym pracy lub uwięzionym mieszkańcom Świdnika prymas Józef Glemp, za wstawiennictwem ks. Hryniewicza przekazał 1 mln złotych.
Ks. Hryniewicz przyczynił się także do pokojowego zakończenia Świdnickich Spacerów w 1982 roku. Wobec zaostrzających się restrykcji władz komunistycznych, na prośbę władz podziemnej „Solidarności” w Świdniku, ksiądz Hryniewicz podczas mszy świętych w niedzielę, 14 lutego, zaapelował o przerwanie akcji.
Od II 1982 proboszcz zbudowanej przez siebie parafii NMP Matki Kościoła w Świdniku; od XI 1982 dziekan utworzonego w Świdniku dekanatu. Od 1992 kanonik honorowy Kapituły Archikatedry Lubelskiej.
Ks. Hryniewicz został wyróżniony tytułem Zasłużony dla Miasta Świdnika (1994), tytułem Honorowego Członka NSZZ  „Solidarność” (1995).